9, 10, 11 maart: de Routeburn Track.

Het is eindelijk zover: de Routeburn track! Maanden van minutieuze voorbereidingen en intensieve trainingen zijn eraan vooraf gegaan en nu kunnen we presteren. Geintje natuurlijk, ik had de prijskaartjes nog niet eens uit mijn wandelbroek geknipt ;)

Bas, Anton, Anneke, Marjanne en ik gaan drie dagen de bush-bush in voor de wandeltocht van 30 kilometer. We worden naar het beginpunt gebracht door heit, mem en Jitske, die 400 kilometer om de berg heen zullen rijden om ons aan de andere kant weer op te halen. Tussendoor slapen ze twee nachten in Manapauri.

De eerste dag is flink bergop, onze hut staat 500 meter hoger dan het beginpunt. Jitske, heit en mem lopen een uurtje met ons mee, daarna houden ze het voor gezien en keren ze terug naar de auto's. Anton is er inmiddels achter dat wandelen geen hobby gaat worden. We gaan verder en picknicken halverwege onze dagtocht bij een vlakte aan de rivier de Routeburn. Verkwikt en doorzeefd door de sand flies gaan we verder. Het tweede deel is behoorlijk steil maar we worden beloond met een mooi uitzicht over de vallei. We kamperen die avond in een hut met nog 40 andere wandelaars. Wij zijn zo slim geweest om pasta, verse groenten en een pot saus mee te nemen: alle andere wandelaars kijken jaloers vanachter hun maaltijdzakjes voor backpackers (snot met een smaakje) toe, terwijl wij genieten van ons koningsmaal. Onze gastheer, ranger Will, verblijdt ons met het weerbericht van morgen: bewolkt en veel regen.

In werkelijkheid blijkt het mee te vallen, we passeren precies op het juiste moment de bergpas en lopen mooi tussen alle buien door. De omgeving is weer prachtig, we hebben uitzicht op bergmeren, het boerenkoolbos en lopen het laatste uur door een woud dat nog het meeste weg heeft van het sprookjesbos van de Efteling. Ook zien we inheemse vogels als de Kea en de Kaka. 's Avonds moeten we weer de andere wandelaars van ons af slaan tijdens het avondeten. Hierna krijgen we een indrukwekkende speech van ranger Evan over zijn project om de inheemse vogels van Nieuw-Zeeland te redden. De introductie van hermelijnen, wezels en ratten is funest geweest voor de vogelpopulatie: meer dan de helft van de oorspronkelijke vogelsoorten is uitgestorven en nog eens een groot deel wordt met uitsterven bedreigd. Ewan probeert zijn steentje bij te dragen en is 4 jaar geleden begonnen door 6 vallen uit te zetten en zo de overgebleven vogels een kans te geven. Inmiddels is het een enorm project met veel vrijwilligers en staan er 400 vallen langs de Routeburn. Wat een bezieling en toewijding voor de natuur heeft deze man!

De laatste dag is een makkie. Het gaat vooral begaf en het is weer stralend weer. We zien nog wat mooie watervallen, bergen en meren en een paar kilometer voor het eind staat het ontvangstcomité al klaar met broodjes en frisdrank. We leggen de beentjes omhoog en laten ons verwennen in ons riante vakantiehuis in Manapauri.

Een langer verhaal dan verwacht en ik ben nu moe, dus jullie houden de Doubtful Sounds nog tegoed voor morgen!

Groeten van Oedsen